Exactly what I'm feelin these past few days.
Masaya naman ako. May mga bagay at iilang taong nagpapasaya. Pero hindi ko maaaring isantabi ung pakiramdam na
Malungkot.
Sa loob. Sa kaibuturan nan damdamin. Sa kasuluk-sulukan nan utak ko,
Yung lungkot na nakakalimutan lang pag pinapasaya ka ni "special someone."
Pero hindi naman talaga nawawala. Ni hindi nababawasan. Mas nadadagdagan pa nga. Mas lumalala.
Hindi rin naman ako wasak.
Malungkot lan talaga.
Yung mabigat na lungkot.
Anhirap pasanin.
Ansakit sa buong pagkatao.
Yung gugustuhin mong matulog nalang at di na magising pa.
Sana.
No comments:
Post a Comment