'naglakad lang kami sa sangkatutak na putik ni leslie sa bundok. katatapos kasing umulan. at bundok un. kaya natural na maputik. at kahit maputik, no choice. kailangan naming maghanap ng maiinterbyung family para sa lintek na FNCP ni ser mito. kaya aun. maputik. sobrang putik. nakakaputik ang lintek na maputik na araw. putik!
hindi naman ako masaya. nung isang araw malamang. haha. hindi rin ako malungkot. hindi rin naman gumagana ang [hindi talaga gumagana]ng utak ko. pero, wala lang. gusto ko lang talagang magpost ngayon at ilabas lahat ng nasa isip ko. mga bagay sa utak ko [may kwenta man o wala]..
pakiramdam ko lang kasi kailangan kong maglabas. ung tipong kailangang may masabi ako. kahit ano lang. dahil pakiramdam ko sasabog ang buong pagkatao ko pag patuloy akong nanahimik. pakiramdam ko, kakainin ako ng kung ano mang kalawang sa sistema ko ng buong-buo. pakiramdam ko galit ako. sa anong dahilan? hindi ko alam. pero hindi rin. pakiramdam ko lang marahil ito tulad naman ng madalas mangyari. puro pakiramdam lang. walang sapat na dahilan. walang sapat na basehan.
pero para sa akin, sapat na ang isang pakiramdam lang para paniwalaan ang isang bagay na walang sapat na dahilan. walang sapat na basehan. dahil may tiwala ako sa nararamdaman ng kinakalawang kong sistema. at sa putik.
___________________________________________________________________________
*kunwari lang.
"I'm stuck in a coma, stuck in a never - ending sleep. And someday I will wake up and realize I gave up eveything..."
~ Can't be Saved by Senses Fail
No comments:
Post a Comment