'how can you say you love me, then throw that on my face?'

nasasaktan ako. sa katunayan gusto kong umiyak. gusto kong ilabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko sa ngayon. gusto kong sumigaw para maibsan ang paninibughong nararamdaman. dati, sa akin ang buong atensyon niya. dati sa akin madalas siyang mag-alala. walang sandali na hindi nya ako tinetext para makakwentuhan o makamusta man lang. dati un. nung wala pa si ___ sa buhay niya. dati ako ang una niyang takbuhan pag may problema siya. dati, ako ang una niyang sinasabihan pag masaya siya. dati un. nung wala pa si ___ sa buhay niya. ngayon, sa kaniya na ang buo niyang atensyon. siya na ang una niyang takbuhan. ang una niyang sinasabihan ng nararamdaman. madalang na rin siya magtxt sa akin. syempre nga naman. kasi meron na si ___ sa buhay niya.

ngayon, ako... heto. mag-isa. karamay ang kompyuter sa sakit na nararamdaman. nami-miss ko na siya. hindi man lang niya nalaman na mahal ko na siya. at nasasaktan ako ngayon dahil alam kong iba ang laman ng puso niya. na meron na siyang mas importanteng pinaglalaanan ng oras niya. ilang beses kong nahiling na sana tayo na lang dalawa. o sana hindi mo na siya nakilala pa. pero aaminin ko. hindi mo man siya nakilala. hindi man siya dumating sa buhay mo, o ako man ang minahal mo, alam ko pa ring kahit kailan ay di magiging tayo. o mas tamang sabihing, hindi pwedeng maging tayo. dahil lang sa nag-iisang dahilan: IKAW AT AKO, TAYO AY PAREHO. ='c