i hurt myself so you can't.

nahihiya na akong lumapit sa'yo. pakiramdam ko wala na akong puwang sa puso mo. pakiramdam ko sawa ka ng maging kaibiogan ko. pakiramdam ko pagod ka na sa kapraningan ko. ngunit inaasam ko na sana pakiramdam ko lang ang lahat ng ito.


nahihiya na akong lumapit sa'yo. para bang may nakipalibot na mataas na pader sa pagitan natin. hindi ko matawid dahil sa sobrang taas. isinara mo na ang puso mo sa akin. pakiramdam ko, kahit di mo sabihin nais mo ng bawiin ang susi nito at nang kailanman ay di na ako makapasok pa sa puso mo.


alam ko napapagod ka na. dahil wala na akong ibang ginawa kundi magsabi ng problema sa'yo. problemang hindi ko man lang magawang resolbahin. alam kong sawa ka ng makinig sa mga hinaing ko. pero masisisi mo ba ako? ikaw lang ang itinuturing na tunay na kaibigan ko.


sana kahit pagod ka na, malaman mong, nandito pa rin ako. maghihintay sa'yo na muling ibalik ang susing binawi sa akin. muling tibagin ang pader sa pagitan natin. at muling damhin ang pagkakaibigang nananalaytay sa ugat natin. andito lang ako. hindi magsasawa. hindi mapapagod. dahil ikaw...
______________________________________________________________________________________


              elaine,


thanks about last night. ewan ko, hindi sapat para sa akin ang paghingi ng pasasalamat. kahit di ako nagrereply kagabi di ka pa rin tumigil sa pag-aalala sa akin, thanks po talaga. tunay ka ngang kaibigang maituturing. hope i can repay for the things you've done for me last night. thanks.

none of the people i love love me ..I..

the other day, nagsend sa akin ung 'ex-bestfriend' ko ng isang chain text tungkol kay Jesus. un bang kapag di mo cnend un sa iba e ibig sabihin, hindi mo Siya mahal. not that i'm against chain texts like that. kung minsan nagsesend din naman ako ng mga ganun, pero ewan ko ba. sinapian yata ako ng demonyo nung araw na iyon at nagawa ko siyang kontrahin. i mean sinadya ko talaga siyang kontrahin. nagreply ako sa kanya. sabi ko, hindi naman kailangan ng chain texts para mapatunayan sa Kanya na mahal mo talaga Siya. kilala ko siya. ayaw na ayaw niya ng kinokontra, pero ginawa ko pa rin. sinabi ko pa na parang ginagawa na nilang kalokohan ang Panginoon dahil sa mga chain text na iyan. e di syempre reply naman siya kaagad. 'ano ba nangyayari sa'yo?' sigurado ako, sa lagay pa lang ng text niya e napipikon na siya. wala naman sabi ko. naiinis lang ako dahil pwede naman nilang ipakita sa pamamagitan ng ibang paraan na mahal mo nga Siya. hindi iyong sa chain text lang. minsan kasi nagiging walang kabuluhan iyon. isinesend lang naman nila iyong mga iyon para sabihin ng iba na maka-Diyos sila. nakikinita ko na salubong na ang kilay niya dahil sa reply ko. parang naririnig ko na rin ang iniisip niya 'bakit mo ba ako kinokontra?' hmmm. gusto ko siyang asarin ng sobra. gusto kong magalit siya. nag-reply siya. 'depende naman sa tao iyon' tama nga naman siya. malay ko kung seryoso nga naman siya sa pagsesend nun. pero kinontra ko pa rin siya. 'kahit na. mas mabuti pa rin kung ipapakita sa ibang paraan. di ka naman Niya ijujudge sa pamamagitan ng kung ilang chain texts tungkol sa Kaniya ang naisend mo di ba?' nagreply siya kaagad. 'oO na panalo ka na' ayun. alam ko sobrang inis na siya. ayos, sabi ko sa sarili ko. nagawa ko na siyang inisin. 'ang laki na ng pinagbago mo!' muli reply niya sa akin. natawa ako. nakangiti ako habang nagtatype ako ng reply. 'kung ano ako ngayon, dahil ito sa listahan ng mga taong nanakit sa akin.' matagal bago siya nag-reply. akala ko pa nga hindi na siya mag-rereply. sa wakas. nasapol ko rin siya sabi ko sa isip ko. 'am i on your list?' reply niya after an eternity. di ko diretsahang sinabi na 'Oo. kasali ka sa listahan ko. ikaw pa nga ang nangunguna e.' hehe. syempre masyadong brutal naman iyon. kaya ang sabi ko. 'what do you think?' di man diretsahan, alam kong nakuha na rin niya ang ibig kong sabihin.

best friend ko siya. uhm, dati. or that's what i think. there was this incident back in high school kung saan nawalan ako ng tiwala sa kaniya. iyon din ang dahilan kung bakit nagsa-suffer ako ngayon ng i'm-afraid-of-the-crowd syndrome ng dahil sa sobrang pagkapahiya noon. naging paranoid ako. natakot ako sa mga tao. pakiramdam ko [kahit hindi] e pinagtatawanan nila ako. hehe. psychologically impaired ang dating. and after all these years, di ko pa rin nagawang alisin ang sama ng loob para sa kaniya. dahil sa lintek na hiyang iyan. sa lintek na takot. sa lintek na pagiging paranoid na baka mapahiya akong muli, nawalan ng saysay ang mga pangarap ko. ang buong pagkatao ko.

nangunguna siya sa hate list ko. silang dalawa ng principal namin nung high school. may kapit kasi kaya nagagawa niya lahat ng gusto niyang gawin. sa mga nakakaalam ng kwentong ito [uuyy, tsismis.] malamang masabi niyong napakababaw ng dahilan ko para magtanim ng galit sa 'ex-best friend' ko. pero para sa akin, kahit gaano pa kababaw, nagiging malalim lalo at dahil sa mababaw na pangyayaring iyon, natutunan kong pagdudahan ang sarili ko. ang kakayahan ko. at nadevelop ang nag-iisang talento ko: paranoia. natakot ako. napahiya.

at ngayon, after so many years na pagtatago ng galit, gusto ko ng lumaban. 'ika nga, lintek lang ang walang ganti. oO, alam ko. walang saysay kung lalaban ako dahil matagal na panahon na ang lumipas nang mangyari iyon. pero kahit ano pang pangaral ang gawin niyo sa akin ngayon, isasara ko ang isipan ko sa mga iyon. malaki ang bahaging naidulot niya sa kung ano ako ngayon. malaking bahagi ng pagkatao ko ang napunit ng dahil sa pangyayaring iyon. ayokong isipin niya na isa akong talunan. na isa akong walang-kwentang tao. walang halaga. mababaw.

pero sa nais kong mangyari, napag-isip-isip ko, na isa na nga akong talunan. walang-kwenta. mababaw. mahina. tama. hindi mangyayari sa akin ito kung naging matatag lang ako. hindi ako magtatanim ng sama ng loob kung sa minsang pagkakalugmok ko e, natuto na akong tumayo muli. at hindi mapupunit ang ilang bahagi ng pagkatao ko kung hindi ako nagpadaig sa mababaw na pangyayaring iyon.

mahina ako dahil pinili kong maging mahina. takot ako dahil pinili kong matakot. talunan ako dahil pinili kong maging talunan. wala akong kwenta dahil pinili kong mawalan ng kwenta. at nawalan ng saysay ang mga pangarap ko dahil hindi ko ito nagawang ipaglaban. mas pinili kong mawalan na lang ito ng saysay.

ganito ako ngayon dahil ito ang pinili kong buhay. ito ang pinili kong landas na dapat tahakin. ang maging mahina. takot. talunan. at walang-kwenta. walang 'ex-bestfriend' na dapat sisihin kundi ang sarili ko lang. dahil pinili ko ito. kung ano ako, ito ay dahil ito ang ginusto ko. dahil ito ang pinili ko//

 

i have no plans of creating a new post but... i'm feeling extremely sad again. it is raining. i have always loved the rain. it makes me think of my warm bed, feeling the comfort under my sheets. but i hate it at the same time. just looking on the pouring rain makes me feel depressed... ahhh! basta naiinis ako. i feel depressed, lonely, samahan pa ng malakas na ulan at malamig na panahon. at ang sermon ng tatay kong nagising sa ingay ng keyboard. alas dos na daw. di pko natutulog. haaayh! urgh! bukas ko na lang tuloy ang senti. nawala na ang mood. asar na!

'how can you say you love me, then throw that on my face?'

nasasaktan ako. sa katunayan gusto kong umiyak. gusto kong ilabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko sa ngayon. gusto kong sumigaw para maibsan ang paninibughong nararamdaman. dati, sa akin ang buong atensyon niya. dati sa akin madalas siyang mag-alala. walang sandali na hindi nya ako tinetext para makakwentuhan o makamusta man lang. dati un. nung wala pa si ___ sa buhay niya. dati ako ang una niyang takbuhan pag may problema siya. dati, ako ang una niyang sinasabihan pag masaya siya. dati un. nung wala pa si ___ sa buhay niya. ngayon, sa kaniya na ang buo niyang atensyon. siya na ang una niyang takbuhan. ang una niyang sinasabihan ng nararamdaman. madalang na rin siya magtxt sa akin. syempre nga naman. kasi meron na si ___ sa buhay niya.

ngayon, ako... heto. mag-isa. karamay ang kompyuter sa sakit na nararamdaman. nami-miss ko na siya. hindi man lang niya nalaman na mahal ko na siya. at nasasaktan ako ngayon dahil alam kong iba ang laman ng puso niya. na meron na siyang mas importanteng pinaglalaanan ng oras niya. ilang beses kong nahiling na sana tayo na lang dalawa. o sana hindi mo na siya nakilala pa. pero aaminin ko. hindi mo man siya nakilala. hindi man siya dumating sa buhay mo, o ako man ang minahal mo, alam ko pa ring kahit kailan ay di magiging tayo. o mas tamang sabihing, hindi pwedeng maging tayo. dahil lang sa nag-iisang dahilan: IKAW AT AKO, TAYO AY PAREHO. ='c

'with great expectations come great disappointments'

haay, it's already past 2 in the morning and i'm still wide awake. ewan. di pa ako inaantok. haay, geh, isang post na lang at mananaginip na ako. hmmm. well, i am just missing someone. i don't know what had happened that suddenly i am missing him.^_^. i wish i could spend time with him. maybe a day or perhaps an hour, or even for a second, any will do just to be with him again. to see him, talk to him or hear him sing. and then we will sing together. exchange talks with him about 'how's life been doin,' just some friendly talks. a light chat. no worries. no sad, tear-jerking moments or regrets about the yesterdays between us. just plain, simple talk.
*sigh*
I miss him.
'hey, audee! i bet you knew i'm talkin' about you. hehe. miss you much! :')

unmasked.

malamig. malapit na ang summer pero pakiramdam ko giniginaw ako. sa katunayan malalim na naman ang gabi. gising naman ako kung kelan tulog ang mundo. nagiging baliktad na ang mga pangyayari sa buhay ko. nagiging mabilis na ang ikot ng mundo. nahihirapan na akong sumabay sa agos ng buhay. nahihirapan na ako.

ang daming problema. ang daming pagsubok ang dumarating. may mga simple lang na sa isang iglap, solb na. me mga mabibigat naman na talagang sumusubok sa kakayahan at tatag ng sistema. kung hanggang kailan ba ito kakayanin o kung makakaya nga ba. haharapin na lamang ba o tatakasan na lamang. sa mga pagkakataong ganito, mas pinipili ko ang huli. mas magiging madali kung tatakasan na lamang ito. babalewalain. tatawanan. hahayaan. pero naisip ko, kung patuloy ko itong tatakasan, patuloy din itong babalik. at sa bawat pagtakas sa anu mang problema, ay siya ring paglalim at pagbigat ng suliranin. hanggang sa tuluyan na nga itong hindi kayanin.

alam kong ang blog na ito ay walang kwenta kumpara sa iba. ni hindi ito pag-aaksayahan ng oras para basahin ng iba. pero hindi ko ito ginawa para makipag-kompetensya sa mga magagaling sumulat. ginawa ko ito para maipakita at mailabas ko ang tunay na ako.

dito sa tahimik kong mundo nagagawa kong magpakatotoo ng walang pag-aalinlangan. nagagawa kong tumawa ng malakas kapag masaya ako, umiyak na parang bata pag nasasaktan o magmura pag nagagalit. dito sa tahimik kong mundo, ako ay ako. mabait. malambing. maldita. masama. dito, nagagawa kong tanggapin ang mga pagkakamali at kahinaan ko ng walang kumokondena. at walang naninisi sa akin. nagagawa kong damhin ang bawat sugat na tumatagos sa puso ko. ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko at ang bawat ngiti sa labi ko. lahat dito ay totoo. walang bahid ng. kasinungalingan. pagkukunwari. pag-aalinlangan.

sa paglabas ko sa aking mundong itinatago, muling ibabalik ang maskara ko. maskarang nagtatago sa kung ano ako. dahil ang kalakaran sa tunay mundo ay hindi tungkol sa pagpapakatotoo. sa tunay na mundo, matira ang matibay. kung hindi ka manggagago, ikaw ang gagaguhin. ngunit hindi lahat ng gago ay matibay. hindi lahat ng matibay ay walang kahinaan. at hindi lahat ng totoo ay walang maskara//

pieces of dreams had been shattered.

His side

-"tell her how you feel" is what my friends said
-so i picked up the phone
-called your house
-you answerd
-i said "i love you"
-and hung up right after
-the next day
-i told you it was a bet from a friend
-it was partly true
-but you didnt answer
-no sassy come back which you always do
-just stood there
-then walked away

My side

-he called my house
-i picked up
-he told me he loved me
-then hung up
-the next day
-i was going to tell you i loved you back
-but you said it was a bet
-i had everything planned out
-every move i planned
-every word
-but when you said that...
-i had nothing to say
-i stood and watched you
-as you broke my heart

just a memory.

Boy:I saw her today...
Girl:I saw him today...
Boy:It seems like its been forever
Girl: I wonder if he still cares...
Boy:She looks better than before...
Girl: I couldn`t help but stare
Boy:I asked her how she was
Girl: I asked him about his new girlfriend
Boy: I`d choose her over any girl
Girl: He`s probably happy now
Boy:I couln`t look at her without thinking i would cry.
Girl: He couldn`t even look at me...
Boy:I told her I missed her...
Girl: He told me he missed me...
Boy: I meant it...
Girl: He didn`t mean it...
Boy:I love her
Girl: He loves her...
Boy: I held her
Girl: He gave me a friendly hug...
Boy: Then I went home and cried...
Girl: Then I went home and cried...
Boy: I lost her
Girl: I lost him
Boy: *Sigh*
Girl: *Sigh*

expired!

gising sa hatinggabi. binalot na ng kadiliman ang ating kapaligiran. payapa ng nananaginip ang bawat isa sa ilalim ng kani-kanilang mga kumot. ngunit heto ako, nag-iisa, gising na gising habang tulog na tulog naman ang mundo. nag-iisip...

kanina ko pa pinapapak etong chicken adobo na sinasawsaw sa bagoong dahil lasang expired. ewan ko ba. kakaluto lang naman neto kanina pero lasang expired na talaga. pagtyagaan. kanina pa ko gutom e. eto mga napapala ng mga naghuhunger strike, nakakakain ng kahit hindi expired e lasang expired naman na pagkain. pero ok lang, no choice e. sasabayan ko na lang eto ng paborito kong energy drink: PEPSI! sabi nga ni luiren minsan (miss ko na siya, dko na kxe xa ntetex sa globe e. walang panlod bru!pambihira naman kxe sa mahal ang unli!) ayun, balik tayo sa sinabi nya, kung nailuluha lang daw ang mga iniinom naten, malamang pepsi ang lumabas na luha ko. hehe. malamang nga. kaya mula ngayon dapat water therapy na tayo... kung nde, naku. teka, kung magkaganun nga, e panu yan, e di ung mga babies gatas ang iluluha nila at ung mga mahilig tumagay, e anu pa? di ba? hehe.

ayan, natapos din. ayos. solve na. hihintayin ko na lang ang mga consequences ng ginawa kong paghuhunger strike na nauwi sa pagkain ko ng lasang expired na adobo na malamang mauwi rin sa LBM ( kung expired nga. eew. gross.) at sa pagsalubong sa galit ng nanay ko dahil amoy bagoong na ang keyboard at mouse neto. eew.

o sya sige. bago pa ko maexpired dito sa kakabanggit ko sa salitang expired, eto la-log-out na. matulog ng mahimbing mga kaibigan. piZawT!mwaah!*wink*

 

home.

it's been so long. i've never thought i'll be back here again. memories flooded my weary mind. so many questions. seeking for answers. but none of these matters to me. i feel sadness enveloping my soul. anguish burning. and happiness at the same time. i'm making my way at once. to the place i've been longing to reach once again. no one can stop me. from coming back. home...