Wonder by RJ Palacio
Saturday, February 28, 2015
Thursday, February 26, 2015
11:11
There isn't always a reason for self-harm
Sometimes you do it
Because you just feel like doing it
Period
Reset.
000.
Sunday, February 22, 2015
"SH counter reset"
I think I overdid it this time.
It wasn't really that deep.
But the bleeding just won't stop.
the little things that make you smile~
X: Ikaw. YUNG TOTOONG IKAW.
.
.
.
.
*ndi ako dapat napapangiti sa mga ganitong bagay lan.
pero leshe. ung pagkakasabi (pagkakabulong) mo, masyadong nakakakilig!
*blush kuno*
*hampas sa braso ng imaginary katabi*
*untog sa pader an ulo*
*suntok sa unan*
*dies*
sorry. ganyan talaga ako kiligin :D
02.21.15
could actually
ever express
how happy
you made me.
Sana hindi nalan natatapos ang bawat araw na kasama kita.
Wednesday, February 18, 2015
Monday, February 16, 2015
Hey.
Dear X,
Kung sakali mang maisipan mong buksan ulit tong blog ko, etou..
Sorry.
Sa mga bagay na ginagawa ko na minsan nakakasakit sa'yo.
Sa mga bagay na sinasabi ko na minsan nakakapagpamura sa'yo.
Sa mga bagay tungkol sa sarili ko na minsan hindi ko maintindihan
Na siyang nagdudulot nan sakit at nakakapagpamura sa'yo.
Pero minsan, kahit na ako mismo hindi ko maintindihan ang sarili ko,
gusto ko pa ring ipaintindi sa'yo...
Ipaintindi na
madalas magulo talaga ako.
mahirap akong intindihin. Sobra. Syempre magulo nga ako di ba?
may mga bagay akong sinasabi at ginagawa
na madalas taliwas naman talaga sa nararamdaman ko.
Dahil minsan pinapangunahan ko ung mga bagay-bagay.
Tulad na lang kapag sinasabi mong may doubt pa rin ako tungkol sa nararamdaman mo para sa akin. Hindi naman talaga ako nagdududa. Sabi ko, takot lang akong paniwalaan un totally. Pero sa totoo lang, buong-buo na ung paniniwalang yun. Natatakot lang talaga ako na baka dumating agad yung araw na mawala yang nararamdaman mo. Kaya mas mabuti nalang na paniwalain ko ung sarili ko na hindi talaga ako naniniwala nan buo sa nararamdaman mo. Para kung sakali mang matapos agad 'to. At least, kahit ginagago ko lang yung sarili ko, siguro naman kahit konti, mabawasan man lan yung pain na dala nung bagay na yun. (ewan kung nagets mo ung logic. Hirap iexplain)
Gusto ko ring ipaintindi sa'yo na
Kung piliin mo mang mag-stay,
Marami ka pang mararanasang kabaliwan ko.
Madalas pa rin kitang aawayin (depende kung gaano kagulo at kaintense yun mood ko)
Madalas pa rin akong gagawa ng mga bagay na (medyo?) unreasonable, na siyang magiging dahilan nan pagtatalo at pang-aaway ko sa'yo
Dahil...
Minsan, unfair man para sayo o para sa ibang tao, sa ganung paraan ko lang nailalabas o naiexpress yung emotions ko. Yung tipong kahit malungkot lang ako, sa galit ko pa rin dinadaan para lang mabawasan nan konti ung pakiramdam.
Kaso sabi ko nga, unfair yun. Para sayo. Para sa taong napagbubuntunan ko nan galit.
Pero gusto kong malaman mo yung bagay na yun.
Gusto kong maintindihan mo.
Para malaman mo, maintindihan mo at mapagdesisyunan mo kung gugustuhin mo pa bang manatili sa tabi ko.
Dahil, sinisiguro ko (ndi ito threat) mahirap talaga akong ihandle. As in sobrang hirap (sabi nila)
May nagsabi pa nga dati, ang hirap daw basahin kung ano talaga ang ugali ko. Hehe. (patalastas)
Ayakong dumating ung araw na pagsisihan mo lang 'to.
Na baka masayang lang ung oras mo sa isang walang kwentang taong katulad ko.
Higit sa lahat. Hindi ko maipapangako na puro saya lang ang maibibigay ko. Alam kong mas marami akong maibibigay na lungkot.
So. If you still want to stay despite all these, then, salamat nang sobra.
I will probably break you in the process. Pero, pangako naman na sa bawat pagbasag ko sayo, at the end of the day, gagawin ko parin ang lahat para muling buuin ka.
Eto lang po ung maiooffer ko. Napakanegative nang dating, alam ko. Pero un lang ang kaya ko. Ito. At ang pagmamahal ko.
Mahal na mahal kita. Sobra pa. Mas sobra. Sobrang-sobra. At kahit anong gawin kong pagbabalak na umiwas, o umalis, o tumigil, hindi ko magawa. Dahil sa unang hakbang palang paalis, hinahatak mo na ako kaagad pabalik. Ganun kalakas ang epekto mo sakin. Ganun kasobra ang lupit ng tadhana. Lol. Pero hindi ako nagsisisi. Hinding hindi ko pagsisisihan ang lahat ng bagay na may kinalaman sayo.
Yun lang.
Sorry kung medyo magulo pa rin ang kimahinatnan nito.
Love,
Y.
Sunday, February 15, 2015
Tuesday, February 10, 2015
Sunday, February 8, 2015
Saturday, February 7, 2015
Pak.
I feel insecure.
It felt like I am not worth anything.
That I don't deserve everything.
Not even my existence.
This is fucking killing me.
Sorry if you don't hear from me soon
Small town, just north of the city,
There's a girl all alone by the window in need and she,
She's thinking that this world's too much to take
And they could use one less heart to break
She stares down at the world below
Fools herself to thinking she should just let go, I know
I wish she knew she wasn't so alone
She left us a letter to outline the facts
How she felt so alone like the world turned their backs
Her parents don't notice she's slipping away
She'd still be around if she just heard them say
It's the ups and downs of living life this way
Promise me you'll never go away
Just stay with me through one more night
Because it's always darkest before the light
And now I promise you I'll never turn away
I won't let you give us one less heart to break
Things you probably do not know about me.
#I'm definitely hard to handle. Especially on my worst moods.
#Sobrang selosa.
#Makitid ang utak (pag selosa)
#I have this obsession to hate myself every time.
#I do self pity. A lot. (which leads to self hate)
#SELFISH.
12:12
Madali lang namang gawin.
Ang pumagitna sa kalsada habang maraming
naglalakihang mga sasakyan ang nagsisidaanan.
Madali lang gawin.
Ilang hakbang lang.
Isa.
Dalawa.
Tatlo.
Apat.
Lima.
Ilang mabilisang hakbang
Ilang mabilisang mga bus at trak
Isang mabilisang hiling
Na sana'y hindi pumalpak.
Wednesday, February 4, 2015
Date.
"...if our love is tragedy,
why are you my remedy?
If our love's insanity,
why are you my clarity?"
Monday, February 2, 2015
Sunday, February 1, 2015
Sunday
Ang ginaw
Ang kulimlim
Ang tahimik
Ang lungkot
Nakakatamad
Nakakaantok
Nakakainip
Nakakaiyak
Naiisip mo iyong mga bagay na hindi mo na dapat pang inaalala
Nagsusumiksik sa utak mo iyong mga bagay na akala mo nalimutan mo na
Nakakaramdam ka ng mga bagay-bagay kahit alam mong manhid ka na.
Hindi pa pala.
1:48
"Huwag mo akong iiwan..."
Ngayon ko lang napagtanto, yan pala ang pinaka-"unfair" na mga salitang maririnig mo.
Hindi i hate you, hindi i love you, hindi paalam, hindi sorry, hindi kung anu-ano
pang mga salita o grupo ng mga salita na matatagpuan sa dictionary.
Yan lang. Huwag mo akong iiwan.
Sa totoo lang, ang simple ng bagay na yan pero nagiging mahirap
at higit sa lahat,
hindi patas.
Dahil lamang sa kadahilanang hindi mo binibigyan ng pagkakataon yung taong
makapamili kung gusto ba niyang manatili o umalis na lang.
Dahil sa kadahilanang itinatali mo siya sa isang bagay
na alam niyang sa sarili niya ay kailanma'y
hindi magkakaroon ng kasiguruhan.
Dahil minsan, hindi mo lamang siya itinatali ngunit iginagapos, ikinukulong,
ikinakandado at saka itatapon ang susi.
Paano kung gusto na niyang lumaya?
Paano niya masasabi ang katotohanang gusto na niyang muling
lumipad at humanap ng ibang lungga?
Sinong matino ang makakayang iwanan ang isang taong nagsasabing
hinding-hindi niya makakaya kapag nawala ka?
Sinong matino ang makakayang iwanan ang isang taong
nagmamakaawang manatili ka?
Paano mo magagawang ipaliwanag na hindi dapat ikaw
ang magsilbing buhay niya?
Na hindi dapat sa'yo lang
umiikot ang mundo niya.
Na kahit mawala ka...
makakaya niya.
Paano ka nga ba kakawala?