Eternity

Sabi ko, kahit iwan mo pa ako, andito pa rin ako para sa'yo. Hindi pa rin kita iiwan. Pero kita mo naman. Hindi ko pala matutupad un. Hanggang salita lang pala ako.

Hindi ko alam kung karapat-dapat akong intindihin mo. Alam ko naman na hindi mo hininging manatili ako sa tabi mo. Malamang sabihin mo lan "Hindi ka obligadong manatili dito. You can leave whenever you want. I won't care.."

Right. That's what you probably said.
Siguro kahit ngayong iniwan na kita, babalewalain mo lang din siguro yun. Parang wala lan. Baka nga hindi mo pa namalayan na wala na pala ako sa buhay mo.

You'll just probably shrug it off.

But I'm hurting.
Nasasaktan akong nakikita kita pero hindi mo ako kinakausap.

"Bakit kita kakausapin kung ikaw mismo ang hindi kumakausap sa'kin?"
Tama. Yan din siguro ang isasagot mo sakin. Na kahit kelan hindi naman ako nag-initiate na kausapin ka. Na kumustahin ka. Na tanungin ka man lang kung buhay ka pa. O baka nagpatiwakal ka na.

Kasalanan ko.
Pero sabi mo nga, hindi ko dapat sinisisi ang sarili ko sa mga bagay na nanyayari sa'yo.
Dahil kung ano man ang nangyayari sa'yo, sa'yo lang un. Wala akong kinalaman dun.

Pero un ang masakit ehh. Ung sarilinin mo lang lahat. Pakiramdam ko nung araw na sinabi mo yun, kahit kelan ndi ako naging parte nan buhay mo. Ang sakit sa pakiramdam. Sobra.

Naalala ko noon, madali lang naman sa'yo ang mag-open up sa akin. Ganun din ako sa'yo. Madalas tayong mag-usap. madalas nating pag usapan ang mga bagay-bagay. Pero noon yun. Sabi nga nan marami, lahat ng bagay, nagbabago.

Pero sana hindi ka nagbago.
Sana hindi ako nagbago.

Gustong-gusto kitang kausap. Hindi mo lang alam. Hindi ko lang masabi. You know I was never good with conversations. Or did you even know? Kaya madalas, nahihiya akopng kausapin ka. Pero.. ganito ako ehh.

Ngayon. Nagpasya na ako. Na kalimutan ang lahat. Na iwan ka. Na tanggapin na wala ka na. Kahit masakit.

Hindi mo man magustuhan, pero gusto ko pa ring humingi nan pasensya. Siguro hindi ko na rin kaya. Sorry sa lahat nan pagkukulang bilang kaibigan. Sa pagiging makasarili. At sa hindi pagtupad sa mga sinabi ko. Patawad.

Sabi ko dati, mawala man lahat nan kaibigan ko, ikaw lang yung hinding-hindi ko hahayaang mawala sakin. But.. clearly.. I failed.

Pagsisisihan ko 'to. Sigurado ako. Pero, tapos na. Tinapos ko na. Mahal pa din kita, Ein. Mahal na mahal pa din kita.

Sa dinami-dami nan pagkakaibigan sa buong mundo. Bakit satin pa ung nagkaganito?
Sana hindi ka maligaw dito. Ayokong makita mo 'to.
Sana.

Let's meet again, someday. In the afterlife perhaps?
And by then, for eternity, I hope we'll be friends again.