a dreamer's lullaby =(

'pagkatapos ng mga nangyari sa pagitan natin, nag-text ka.. nagtext ka na para bang walang nangyari. na para bang hindi ka nagdulot ng storm signal number 4 sa damdamin ko. ung tipong binasag mo ung puso ko, taz napadaan ka, pinulot mo ung mga pira-pirasong salamin nito at inilagak sa mga palad ko..

ikaw: gusto kong umiyak. ang laki ng problema ko.

nagreply ako. [hindi ko natiis sa totoo lang]

ako: e di iiyak mo. kung un ang makakagaan sa kalooban mo.

un na ang muling simula ng palitan natin ng mga mensahe. masaya ako. syempre, naalala mo ulit ako e. at kahit may sakit ako, tila ba biglang naging mabuti ang pakiramdam ko. ganyan ang epekto mo sa akin.

inalo kita. nakinig ako sa mga problema mo. sa mga hinaing mo sa buhay. wala man akong magawa kundi ang magbigay lang ng kaunting mga "words of wisdom" masaya naman ako na naging bahagi ako ng buhay mo sa mga oras na kailangan mo ng masasandalan. ng maiiyakan. ng kaibigan.

at mas lalo pa akong naging masaya nung sinabi mong basta andito lang ako para sa'yo, ayos ka na...

pagkatapos lang ng mga siguro .0001 seconds [ndi eksakto yan. mas mabilis pa jan ung nangyari]...

nagtext ka ulit.

ikaw: ok na ako. nabuhayan na ako ng loob.

ako: e di ok :)

1million years ang nagdaan.

wala ng reply.

hintay pa ako.

baka busy lang.

1million years pa ulit.

...

....

.....

......

wala na nga siguro talaga.

hindi ko na hinintay na magreply pa siya.

sawa na rin akong maghintay.

nangako ako sa sarili kong hindi na ako maghihintay.

hindi na aasa.

kung matutupad ko ang pangako kong ito, hindi ko lang alam. mabuti nga kung magawa ko. pero kung hindi man, sabi nga nila "promises are made to be broken.." di ba.

marami pang buntong-hininga ang pinakawalan ko, bago ko naisip na. siguro nga, talagang andyan lang siya pag kailangan niya ng sandalan. ng maiiyakan. ng pakikiramay. ng kaibigan.

minsan gusto kong hilingin na sana hindi na lang maging maayos ang mga problema mo. na sana lagi ka na lang malungkot. laging iiyak. laging lugmok. dahil sigurado, pag ganun ka, nandyan ka din para sa akin. hindi mo ako iiwan. hindi mo ako pakakawalan. hindi mo ako bibitawan.

pero hindi ako makasarili.

at higit sa lahat, ayokong makita ka ng walang ngiti sa iyong mga labi.

kaya kahit masakit sa kalooban ko.

na iwan ako.

at maalala lang kapag iniwan ka na ng buong mundo mo..



andito pa rin ako para sa'yo.

ibibigay ko ang buong mundo ko para sa'yo.

sa ganung paraan, pinasaya mo na rin ako.

"I can't see me, or someone I used to be..

I can't see you now or someone who used to be you.

Are you someone new?

Are you someone I used to know?

Have you been there before?

Have you seen me before?..."

~ Porcelain-Sunrise by Paramita

unwanted dreams.

"when a heart breaks, no, it don't break even..." sabi ng The Script sa kanta nila. wala lang. nagustuhan ko lang un linyang yan. wehe. naka-relate ba? hmm.

 last night, i received the greatest rejection i have ever experienced. di ko na idedetalye. talk about privacy. haha. basta un na un. gusto ko lang ilabas lahat ng sama ng loob ko dito. [at pagplanuhan na din kung paano ko siya i-e-eliminate sa mundong ibabaw..] *evil laugh*

kung sino man siya.. bahala na si kira sa'yo. **** ka..! hehe. joke lang. i am angry. i mean, not just angry. siguro lahat na ng negative emotions, naramdaman ko na para sa'yo. un tipong, mamayang gabi, i would creep in your room [with a hatchet in hand...

and chop down your body into pieces. tipong ryuugu rena. taz isisilid ko every pieces of you sa isang garbage bag and ***************************] ok. tama na un. masyado ng morbid.

*sigh* i was really hurt of what you did. kung na-receive mo un sms ko, tama naman lahat ng sinabi ko di ba? sana sinabi mo na lang ung totoo. nung una pa lang, ilang beses ko ng binanggit sa'yo na hindi mo dapat sabihin ung mga bagay na taliwas sa nararamdaman mo. isa lang naman hiningi ko sa'yo e. UNG TOTOO. hindi ung mga kasinungalingang *magpapasaya nga sa akin.. pero dobleng sakit ang kapalit sa huli..*

sabi ko matured na ako. di ba nga, kahit anong mangyari, masaktan man, ok lang un. tatanggapin ko. pero sabi nga nila "easier said than done.." 

pero ok naman kasi lahat sa pagitan natin e. nung friday pa nga, masayang-masaya ako. we talked about dreams and you said *for the first time* the sweetest words i have ever heard. hindi ko lang maintindihan na in just a matter of days, nagbago na ang lahat. para bang bigla kang nauntog tapos nagka-amnesia ka na.

*sarap mo tuloy iuntog nang pagkalakas-lakas gang sa magkabasag-basag yang bungo mo at maglabasan yang utak mo..!*

waaa~ ngayon lang ako nag-isip ng ganito ka-morbid! dahil lang un sa'yo! see what you've done to me? >.

*sigh ulet* ganyan lang siguro talaga. gusto kong ilabas lahat ng galit ko. as in galit talaga ako! hehehe. ang lakas ng naging epekto mo sa'kin. to the point of breaking down and do murderous things!

but whatever it is that's happened, honestly, nagpapasalamat din naman ako sa'yo. dahil sa'yo, nagbago ako [for the better..] at malaking bagay un para sa'kin. di ba nga, sabi ko kasi sa'yo, i wanted to be the best for you. kaya un. and i am thankful for that. hindi man siguro naging maganda lahat, at least may nagawa ka naman para sa'kin.

pero aun nga. i still hate you for what you did. HATE IS AN UNDERSTATEMENT actually.

i just cant understand how you let people in one minute then throw them away the next. and i will never really understand how a love so strong could turn into hate in a blink of an eye. 

pero sa hinaba-haba ng sinabi ko, isa lang naman ang punto ko. sana sinabi mo na lang na WAG NA, kesa naman OK LANG. o kaya, AYOKO kesa naman, SIGE, PROMISE. or SORRY, HINDI KITA GUSTO. kesa umaalingawngaw na GUSTONG-GUSTO KITA. SUMOBRA NA NGA YATA EH. kung sinabi mo lang ung totoo. maiintindihan ko naman e. makulit ako, oO. madalas pa nga. pero marunong din akong umintindi. marunong din ako tumigil. marunong din akong masaktan..

tanong ni jen: "iniyakan mo na siya?"

sabi ko "hindi. bakit naman?"

"kahit un mag-isa mo lang, ung walang nakakakita ganun?"

"hindi..."

na-realize ko. napakasinungaling ko pala.

kasi naman.

nakakahiya mang aminin.

MINAHAL TALAGA KITA.

ikaw: "hanggang kailan?"

ako: "ewan ko. pwedeng umabot ng isang buwan, isang taon, isang milyong taon, isang araw, isang minuto, isang segundo. hindi naman natin masasabi kung anong mangyayari sa hinaharap."

ikaw: "oO nga. tama ka."

jewel: "for how long?"

bernard: "ENDLESSLY."

pero tapos na. ang problema ko na lang e kung papaano kita kakalimutan. but i've been through this countless times. ibig sabihin, malalagpasan ko din 'to. pero sa ngayon, magpapakalunod muna ako sa sakit na nararamdaman ko. dahil kahit naman anong gawin ko, hindi ko naman agad-agad maitatapon lahat ng pinagsamahan natin. pero sana, maisip mo ang lahat ng ito. na lahat ng mga sinabi ko totoo. walang pagkukunwari. at itatak mo sa isipan mo HINDI KA NA MAKAKAHANAP PA NG KATULAD KO..! hahaha. *pampalubag loob lang*

ang kumontra?

sige. gang dito na lang. paano ba yan.

*sigh*

"hindi talaga dapat mine-memorize phone numbers ng kung sino-sino. dahil kahit idelete mo pa siya sa list of contacts mo, dahil ayaw mo na siyang itext o tawagan, useless pa din. niloloko mo lang ang sarili mo.."

SAYONARA~

*finally. sigh*

~THE END~

'epekto ng magulong damdamin, haha